Alexander V

Ο Pietro Philarghi, γεννήθηκε το Σωτήριο έτος 1339, στο νησί της Κρήτης, εξ ου και η προσαγόρευσή του : Cretese de Candia.

Εκλέχθηκε Πάπας στις 26 Ιουνίου, 1409.
Πέθανε στην Μπολόνια στις 3 Μαΐου, 1410.
Ήταν ένα άστεγο ορφανό αγόρι από την μικρή Κρητική πόλη Καρές. Ο πατέρας του ήταν μυλωνάς που πέθανε κατά την διάρκεια του μεγάλου λοιμού: της επιδημίας πανώλης, πού έμεινε στην ιστορία γνωστή σαν Μαύρος Θάνατος αφού αποδεκάτισε τον πληθυσμό ολόκληρης της Ευρώπης, κατά τα έτη 1346 – 1352.
( Η Κρήτη επλήγη κατά το έτος 1348, βλέπε πίνακα)

Χωρίς οικογένεια ο μικρός Πέτρος, περιήλθε υπο την προστασία των Capuchin friar , των Φραγκισκανών Ελασσόνων Αδελφών, από τους οποίους έλαβε τη στοιχειώδη εκπαίδευση και καθοδήγηση βάσει των οποίων έγινε και ο ίδιος φραγκισκανός στην ηλικία των 18 ετών, στο Κρητικό ιεραποστολικό Μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στις Καρές .
Αργότερα μετακινήθηκε στην Μονή του Αγίου Φραγκίσκου του CANDIA, στο σημερινό Ηράκλειο. Η μονή αυτή βρισκόταν εκεί ακριβώς που σήμερα είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης.
Οι πνευματικές ικανότητες και ο ζήλος του φέρελπι νέου ήταν τα πλεονεκτήματα που αναγνωρίστηκαν από το Τάγμα του οποίου οι Αδελφοί ώθησαν τον Πέτρο να ταξιδέψει και να απολαύσει Ανώτερη Ευρωπαϊκή Παιδεία.

Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Oxford και αργότερα στο Παρίσι, όπου διακρίθηκε ως καθηγητής, κήρυκας και συγγραφέας. Είναι ο συγγραφέας ενός πολύ σημαντικού βιβλίου στο οποίο σχολιάζει τις "προτάσεις" του Peter Lombard. Κατά την παραμονή του στο Παρίσι στην περίοδο του Μεγάλου Διχασμού (1378-1417) που συντάραξε το μίσθωμα της καθολικής Εκκλησίας, ο Philarghi συντάχθηκε με τους επονομαζόμενους "partisans" αντάρτες του Urban VI (1375-89). Αστικού VI (1375-89). Επιστρέφοντας στην Ιταλία, τοποθετήθηκε στην υπηρεσία του Giovanni Galeazzo Visconti , Δούκα του Μιλάνου, όπου ενήργησε ως δασκάλος των γιων του και πρέσβης επί σημαντικών αποστολών.
Με την υποστήριξη του Visconti Μητροπολίτης Piacenza, 1386. Της Vicenza, στο 1387. Της Navoya , in 1389. Και, τέλος, ο Αρχιεπίσκοπος του Μιλάνου, το 1402. Το 1405 ο Πάπας Ιννοκέντιος VII, τον έκανε καρδινάλιο, αποδεχόμενος την ικανότητά του και την φιλία του με τον Visconti επομένου να επωφεληθεί από το γεγονός, επιβεβαιώνοντας εαυτόν ως παπική legate στη Λομβαρδία. Εφεξής η αυτού ιστορία καθίσταται μέρος του εν λόγω Διχασμού.
(Στον χάρτη βλέπουμε την διαίρεση της Παπικής Εξουσίας κατά την περίοδο του Διχασμού)



Στο Συμβούλιο της Πίζας (25 Μαρτίου, 1409) ο Καρδινάλιος Philarghi ήταν ο πρώτος στο Πνεύμα . Κήρυξε την έναρξη sermon , με θερμό Λόγο - καταδίκη των αντιμαχομένων Παπών.
Στις 26 Ιουνίου, 1409, ήταν ομόφωνη η επιλογή των cardinals να τοποθετήσουν τον ικανότερο στον κενό Papal Παπικό Θρόνο . Εκείνου ο αδέκαστος και αμερόληπτος χαρακτήρας, η καταδεκτικότητα, η προσήνεια η πραότητα, η μεγάλη ηπιότητα, η ευρυμάθεια, η θεολογική κατάρτιση, η παγκόσμια εμπειρία, μαζί με το γεγονός ότι αυτός δεν είχε ούτε χώρα ούτε διασυνδέσεις στον Καθολικό κόσμο να τον ευνοούν, ήταν που έδωσαν υπόσχεση δόξας με την Παποσύνη και ειρήνη μέσα στην Εκκλησία. Ο Πέτρος Φίλαργος απο το χωριό Καρές της Κρήτης, χρίστηκε εκείνη την ημέρα Πάπας με το όνομα Αλέξανδρος ο V.
Σύντομα βρέθηκαν όλα τα έθνη να δείχνουν υπακοή και συμπάθεια προς αυτόν, όπως η Ισπανία και η Σκωτία και αρκετές Ιταλικές πόλεις, αν και τα συμφέροντα των οποίων ήταν εγκλωβισμένα στην νομιμότητα του πεισματάρη Benedict XIII.



Ωστόσο, η Παπική του Θητεία θα διαρκέσει μόνο δέκα μήνες. Ο Πάπας Αλέξανδρος ο Έ πέθανε εκεί κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, που οδήγησαν αρκετούς να πιστεύουν πως δηλητηριάστηκε από τον Καρδινάλιο Baldassare Cossa, οποίος τον διαδέχθηκε στον Παπικό Θρόνο με το όνομα John XXIII. ( εικόνα)



Το εγκληματικό αυτό ενδεχόμενο θα φέρει ενώπιον του Συμβουλίου της Κωνσταντίας τον νέο Ποντίφικα, με την κατηγορία ότι είχε δηλητηριάσει τον Αλέξανδρο τον Pisan πάπα. Ο Μιλανέζος γιατρός στον οποίον ανατέθηκε η νεκροψία νεκροτομή ανέφερε πως στο σώμα του αποθανόντος ανιχνεύτηκαν ίχνη δηλητηριώδους ουσίας.



Οι κατηγορίες αυτές δεν αποδείχθηκαν ποτέ. Η μοίρα του Αλεξάνδρου Έ όμως θα είναι ένας από τους μοχλούς που θα κινήσουν την πολυπόθητη κάθαρση και θα σταθεροποιήσουν την νομιμότητα στην Δυτική Εκκλησία.
Το Ρωμαϊκό "Gerarchia Cattolica ", το οποίο πριν από 1906 περιείχε ένα χρονολογικό κατάλογο των Παπών, ορίζεται ο Αλέξανδρος V σαν ο 211ος Πάπας, διαδεχόμενος τον Gregory XII.
Αν Αλέξανδρος ήταν ένας πραγματικός Πάπας ή ένας Αντιπάπας όπως διατείνεται σήμερα το Βατικανό, είναι ένα θέμα στο οποίο χωρά μεγάλη συζήτηση. Άλλωστε η ιστορία γράφεται και ξαναγράφεται. Εκείνο όμως που δεν χωρεί καμία αμφιβολία είναι πως ο ταπεινός Πέτρος Φίλαργης ήταν μια σπουδαία προσωπικότητα, ένας φωτεινός Αστέρας που μεσουράνησε στην Ευρώπη σε μια δύσκολη και σκοτεινή της περίοδο. Αφησε παρακαταθήκη ήθος, ιδέες και κείμενα- ιδιαίτερα εκείνα που αφορούν την Ηθική- που ακόμα και σήμερα αποτελούν οδηγούς σπουδών για τους μελετητές της Μεσαιωνικής Ιστορίας.
Το νησί της Κρήτης γέννησε έναν μεγάλο πνευματικό ποιμένα, ένα σεμνό εκκλησιαστικό ηγέτη, ένα λαμπρό φιλόσοφο.






Ο τάφος του θαυμάσια αναπαλαιομένος το 1889, υπό την διεύθυνση του Leo XIII βρίσκεται σήμερα στην βασιλική του Αγίου Φραγκίσκου στην πόλη της Μπολόνια.




Ελεύθερη μετάφραση από: Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, Τόμος Ι. Έκδοση 1907.






























Roman Catholic Antipope. He was born Petros Philarges on the island of Crete. He entered the Franciscan order at a young age. While he was studying in Paris the Roman Catholic Church split, known as the Great Schism, which resulted in two Popes. In 1405 Petros was created Cardinal by Pope Innocent VII and spent the majority of his time campaigning for the re-unification of the church. In 1409 the Council of Pisa was held and they elected Petros as Pope Alexander V, deposing the rival Popes Gregory XII and Benedict XIII. Neither Gregory nor Benedict would step down so the election of Alexander V created three popes. Alexander V was Pope for ten months. During this time he received wider support than either of his two rivals and had a good claim to be the legitimate Pope. He died suddenly while he was in Bologna. It is still a matter of debate as to whether Alexander V was a pope or an antipope, but he is not recognised by the Vatican as a pope.