Ξεκίνησα να γράφω σε τούτο τον Ιστότοπο για τον τόπο μου παρομοιάζοντάς τον με Ταύρο που χυμά! Έτσι αιθάνομαι την γη κάτω απο τα πόδια μου! Τρέχει το νησί μου στον κατήφορο να φτάξει και να αγγίξει την Αφρική. Δύσκολο να το πιστέψουμε, μα έτσι δικαιολογούνται οι σεισμικές δονήσεις που μας ταρακουνούν συχνά - πυκνά. Η παρακάτω εικόνα περιγράφει ακριβώς το ίδιο. Χρειάζεται κι αυτή για πιο πρακτικά μυαλά.
Το έδαφος της Κρήτης διαφέρει απο περιοχή σε περιοχή. Οι γεωλόγοι επιστήμονες το έχουν χαρτογραφήσει σε χάρτες όπως οι παρακάτω. δεν μπορώ να αναλύσω την εικόνα μα μπορώ να προσέξω την διαφορά που έχει απο τις υπόλοιπες περιοχές η άκρη του Μεραμπέλλου στα βορειοανατολικά. Ο χάρτης χαρακτηρίζει το έδαφός της: Πλακώδεις Ασβεστόλιθοι.
Όλο το βορειο-ανατολικό Μεραμπέλλο, απο την Μίλατο μέχρι την Ελούντα και τον Άγιο Νικόλαο, οι κορυφές του όρους Δίκτη και της Σελένας κυριαρχούνται απο αυτό το πέτρωμα. Τις πλάκες ασβεστόλιθου. Την Πέτρα!
Οι πλακώδεις Ασβεστόλιθοι είναι τύπος ανθρακικών πετρωμάτων. Είναι ιζηματογενή, βιογενούς προέλευσης.Σχηματίστηκαν πριν απο διακόσια πενήντα έως τριάντα εκκατομύρια χρόνια πριν και στην συνέχεια διαλύθηκαν και ανακρυσταλλώθηκαν μέσα στην θάλασσα σε συνθήκες υψηλής πίεσης και θερμοκρασίας σχηματίζοντας τα σημερινά μαύρα μάρμαρα με την χαρακτηριστική κρυσταλλική δομή.
Το πάχος των στρωμμάτων ασβεστόλιθων στην Κρήτη ξεπερνά τα τρία χιλιόμετρα, ενώ σε μερικά σημεία του ξηρικού Μεραμπέλλου φτάνει μέχρι και τα εικοσιπέντε χιλιόμετρα βάθος.
Όταν η Κρήτη κοίτουνταν στον Βυθό του Ωκεανού, στην "Τηθύ," την θάλασσα μεταξύ Ευρασίας και Αφρικής, πριν απο την εμφάνιση του Ελλαδικού Χώρου, κατι μαγικό συντελείτο στην επιφάνειά της:
Όστρακα και σκελετοί ψαριών σχημάτιζαν στρώματα και κάλυπταν τον βυθό. Όλη η θαλάσσια ζωή για δεκάδες εκκατομύρια χρόνια συγκεντρωνόταν εδώ σε ανεπάλληλες στρώσεις.
Ανάμεσά τους υπάρχουν και ενστρώσεις πυριτόλιθων, που επίσης προέρχονται απο σκελετικά στοιχεία θαλάσσιων οργανισμών (πρωτόζωα, σπόγγοι κ.α.) Οι ντόπιοι τα λένε Δρακόνια. Πυριτόλιθοι είναι και τα Ακόνια της Ελούντας.
Στις παραπάνω φωτογραφίες φαίνονται χαρακτηριστικά οι στρώσεις των ασβεστόλιθων. Το λιγοστό χώμα που τις καλύπτει καθιστά δύσκολη έως αδύνατη την ανάπτυξη μεγάλων δέντρων.
Δεν ήταν όμως πάντα έτσι: Τα δάση που κάλυπταν τον τόπο μας μέχρι και τους ιστορικούς χρόνους συγκρατούσαν το χώμα.
Ας μην ξεχνάμε πως ο Νομός μας, το Λασίθι, πήρε το όνομά του απο τα πυκνά δάση που είχε παλιά: (Λασής=Δασής)
Κάποτε όμως τα δέντρα κόπηκαν για να κατασκευαστούν πλοία και κατοικίες. Η γη έγινε σε μεγάλο βαθμό καλλιεργήσιμη.
Φωτιές και υπερβόσκηση απο αιγοειδή απέτρεψαν την αναδάσωση.
Το χώμα παρασύρθηκε στην Θάλασσα και τις κοιλάδες.
Η γη έγινε άγονη και το κλίμα επιδεινώθηκε.
Το ξηρικό τοπίο που συναντούμε γύρω μας είναι αποτέλεσμα μεγάλης περιβαλλοντικής υποβάθμισης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου