Πλήθος μύθων της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, συνέβαλαν στην καθιέρωση των διαφόρων λατρειών και δοξασιών του αρχαίου μεσογειακού κόσμου γύρω από τον ταύρο. Άλλοτε με τη θεϊκή του υπόσταση, ως μεταμόρφωση δηλαδή του Δία• άλλοτε ως αντικείμενο παράφορης ερωτικής επιθυμίας και άλογου πάθους, όπως συνέβη με την Πασιφάη που ερωτεύθηκε τον ταύρο του Μίνωα με καρπό του έρωτά τους τον Μινώταυρο• άλλοτε ως αντικείμενο ή σύμβολο λατρείας και άλλοτε ως μέσον επιβολής και διεκδίκησης εξουσίας, όπως συνέβη με τον Θησέα και τον Ηρακλή, ο ταύρος υπήρξε για τον ελλαδικό κόσμο ένα από τα ισχυρότερα σημεία αναφοράς.
Στην Κρήτη διαδραματίζεται ο έβδομος άθλος του Ηρακλή, με τον ήρωα να συλλαμβάνει ύστερα από σκληρή πάλη έναν άγριο ταύρο τον οποίο και μετέφερε στη συνέχεια στις Μυκήνες, ενώ και στον δέκατο άθλο του πρέπει να φθάσει στην άκρη του κόσμου, στη μακρινή Ιβηρία, για να φέρει τα βόδια του Γηρυόνη, αφού η αρπαγή ενός κοπαδιού ζώων ήταν πράξη λεβεντιάς και σωματικής υπεροχής. Και ο αγώνας του όμως με τον αθάνατο ποταμό Αχελώο, που είχε και τη μορφή ταύρου, προκειμένου να σώσει τη Δηιάνειρα, θα πρέπει να εκληφθεί ως μέρος της βασιλικής τελετουργίας του γάμου. Το κέρατο του ταύρου άλλωστε, που θεωρήθηκε βάση της γονιμότητας από τα αρχαιότατα χρόνια, προίκιζε τον υποψήφιο με το βασιλικό αξίωμα εφόσον κατόρθωνε να το αποκτήσει παλεύοντας με το ζώο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου