Ο άνθρωπος από την αρχαιότητα προσπαθεί να κατανοήσει τη πρωταρχική αιτία της ζωής και τις αρχές που διέπουν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Για να το επιτύχει επινοεί τον Μύθο, μια αφήγηση γεμάτη εικόνες και κρυφά νοήματα η οποία εκφράζεται με συμβολική γλώσσα.
Μόνο έτσι ο ανθρώπινος νους είναι ικανός να προσδιορίσει και να καθορίσει την αιτία εξαιτίας της οποίας γίνονται τα πάντα. Η αιτία αυτή είναι για τον άνθρωπο μυστήριο.
Το Μυστήριο είναι η μοναδική βεβαιότητα της ζωής. Τα γεγονότα και τα φαινόμενα δεν είναι παρά αποκαλύψεις του μυστηρίου που η ανθρώπινη διάνοια δέχεται και κατανοεί μόνο αν τους δώσει μια απλοϊκή συμβολική μορφή. Έτσι ο άνθρωπος διηγούμενος τον μύθο με εικόνες και συμβολισμούς περιγράφει μια υπερφυσική αποκάλυψη του μυστηρίου, την ουσιαστική εικόνα της ζωής και του νοήματός της. Έργο του ανθρώπου είναι να ανταποκριθεί στο νόημα της ζωής, να αναπτύξει στο έπακρο της ικανότητές του και να εξομοιωθεί όσο του είναι μπορετό με την εικόνα του Θείου.
Οι πειρασμοί που αποσπούν τον άνθρωπο και οι δυσκολίες που δυσχεραίνουν το έργο του και τον αποτρέπουν από τον σκοπό του αποκτούν και εκείνοι ένα συμβολισμό.
Ο άνθρωπος έχει όμως σύμμαχο το Θεϊκό στοιχείο στην ηρωική του πάλη.
Τα όπλα που η θεότητα του παρέχει περιγράφουν συμβολικά τις ψυχικές λειτουργίες με τις οποίες ο άνθρωπος αυτοκυριαρχείται και έτσι μπορεί να επιβληθεί και στον κόσμο.
Όταν ο άνθρωπος μπορεί εξιδανικεύοντας στάσεις και υιοθετώντας συμπεριφορές παραμένει σταθερός σε ηθικές αξίες, μπορεί να κατατροπώνει θεωρητικά ανυπέρβλητες δυσκολίες. Έτσι αποκτά την υπευθυνότητα.
Αυτός είναι ο θεμελιακός κανόνας της ζωής.
Η Γέννηση, ο Θάνατος, ο Έρωτας, ο Κόσμος, η Δημιουργία, η Καταστροφή, οι Αξίες, τα φαινόμενα της Φύσης, στον Μύθο παίρνουν όλα μια παραστατική μορφή, συνδέονται, νοηματοδοτούνται.
Όλα έχουν ένα ουσιαστικό σημασιολογικό περιεχόμενο. Ένα σοβαρό λόγο, μια αιτία για να γίνονται. Η εξήγησή τους δεν εξυπηρετεί απλά μια επιφανειακή τους ερμηνεία, αλλά ταυτόχρονα γίνεται και μια ηθικοπλαστική διδαχή.
Η αφήγηση συνδέει με τρόπο σχηματικό πραγματικά και φανταστικά γεγονότα, προκειμένου να ερμηνεύσει ένα φυσικό φαινόμενο. Η αλληγορία εδώ έχει διδακτικές προθέσεις.
Ο συμβολισμός χρησιμοποιείται για να παραστήσει, να αντιπροσωπεύσει σχηματικά, να προσδιορίσει στην κοινή συνείδηση μια έννοια, μια ιδέα:
Την υπέρβαση του ατομικού, το άνευ όρων δόσιμο στον άλλον.
Η βαθιά άσβεστη αγνή Αγάπη το ανιδιοτελές συναίσθημα, το έμπρακτο άδολο ενδιαφέρον για τον άλλο είναι αυτό που κρατεί τον Κόσμο. Η μόνη πανίσχυρη δύναμη ενάντια στην ανυπαρξία, τον χαμό, την απάθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου