Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είδε ένα παράξενο όνειρο: Δύο λευκοφορεμένοι άνδρες ονόμασαν το νεογέννητο Ηλία, τον σπαργάνωναν με φωτιά και του έδιναν φλόγες να φάει. Τρομαγμένος τότε ο Σωβάκ, ο πατέρας του, πήγε στα Ιεροσόλυμα και αφού περιέγραψε το όνειρο στους ιερείς, εκείνοι του είπαν ερμηνεύοντας το, ότι ο γιος του θα γίνει προφήτης και θα κρίνει το Ισραήλ με δίκοπο μαχαίρι και φωτιά. Ο Προφήτης άσκησε το προφητικό του χάρισμα επί 25 έτη. Προείπε για την έλευση του Χριστού στην γη 816 χρόνια πριν. Ήταν τόσο μεγάλη η πίστη του, πού κατέβασε τρεις φορές φωτιά από τον ουρανό, σταμάτησε την βροχή και ανάστησε νεκρούς. Με την φωτιά μάλιστα έκαψε τούς στρατιώτες πού είχε στείλει ο βασιλιάς Οχοζίας για να τον συλλάβουν. Στο όρος Χωρήβ είδε τον ίδιο τον Θεό, διέσχισε τον Ιορδάνη με την μυλωτή του και τέλος ανελήφθη με άρμα πυρός. Επίσης παρέστη στην Μεταμόρφωση του Χριστού μαζί με τον Μωϋση.
Ρωσική εικόνα του Προφήτη Ηλία πάνω σε άρμα με φλόγες στον Ουρανό 16ος Αιώνας Μουσείο Pskov
Απολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ο ένσαρκος Άγγελος των Προφητών ή κρηπίς, ο δεύτερος Πρόδρομος, της παρουσίας Χριστού, Ηλίας ο ένδοξος, άνωθεν καταπέμψας, Ελισσαίω την χάριν, νόσους αποδιώκει, και λεπρούς καθαρίζει, διό και τοις τιμώσιν αυτόν βρύει ιάματα.
Κοντάκιον Ήχος β'. Αυτόμελον.
Προφήτα καί προόπτα των μεγαλουργιών του Θεού, Ηλία μεγαλώνυμε, ο τω φθέγματί σου στήσας τα υδατόρρυτα νέφη, πρέσβευε υπέρ ημών, προς τον μόνον φιλάνθρωπον.
Το όνομα Ηλίας περιέχει το εβραϊκό «Ηλί» που θα πει Θεός. Αναφορές για τον Προφήτη Ηλία υπάρχουν πολλές και στο Κοράνιο. Το αντρικό όνομα Ηλίας είναι κοινό σε Χριστιανούς, Μουσουλμάνους και Ιουδαίους. Άξια προσοχής είναι όμως και μια άλλη ομοιότητα: Ηλίας= Ήλιος! Από το αρχαίο: Helios/Elios/Ήλιος, άλλο γνωστό Ελληνικό αντρικό όνομα της αρχαιότητας. Το ίδιο αξιοπρόσεκτη και η ομοιότητα της τιμητικής Λαϊκής Λατρείας του Προφήτη Ηλία με τον θεό Απόλλωνα, χαρακτηριστικά της οποίας ενσωματώνονται στην Χριστιανική Παράδοση, κατά την μετάβαση στην νέα επίσημη Θρησκεία. Οι ζωγραφικές παραστάσεις με το φλεγόμενο άρμα στον ουρανό είναι πανομοιότυπες. Η συνήθεια να χτίζονται ναοί προς τιμήν του σε κορυφές βουνών η ίδια.
Οι κορυφές απομακρυσμένων βουνών που φωτίζονται πρώτες απο τον Ζωοδότη, είναι το ιδανικότερο σημείο για να προσεγγίσει το Ανθρώπινο στο Φωτεινό Θείο!
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η παράδοση που συνοδεύει την συνήθεια να τιμάται ο Προφήτης Ηλίας σε απομακρυσμένες κορυφές:
-«Σύμφωνα με την παράδοση, ο Αϊ-Λιάς ήταν ναύτης που η θάλασσα προσπάθησε πολλές φορές να τον πνίξει. Βαρέθηκε τα ταξίδια και αποφάσισε να βρει ένα μέρος που να μην ξέρουν τι είναι θάλασσα και τι καράβι. Πήρε ένα κουπί στον ώμο και τράβηξε για τη στεριά και όποιον συναντούσε τον ρωτούσε τι είναι αυτό που κρατάει στα χέρια του. Κι όσο του απαντούσαν «κουπί», τραβούσε ψηλότερα. Προχώρησε, προχώρησε και κάποια στιγμή συνάντησε έναν τσοπάνη και τον ρώτησε τι ήταν αυτό που βαστούσε. Ο τσοπάνης το κοίταξε καλά καλά και ύστερα του είπε «ξύλο είναι». Ο Αϊ - Λιας γέλασε ικανοποιημένος και έμεινε από τότε κοντά στους ανθρώπους των βουνών. «Στένει ολόρθο το κουπί, χτίζει μια καλύβα και αποφασίζει να μείνει εκεί όλη του τη ζωή. Για τούτο τον Αγιο Ηλία τον βάνουν πάντα στα ψηλώματα» (Ανδρ. Καρκαβίτσας).
Ο παραπάνω μύθος αυτός έχει τις ρίζες του σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά επεισόδια της Οδύσσειας, «Ραψωδία Λ». Όταν ο Οδυσσέας, κατά τη συμβουλή της Κίρκης, αποφασίζει και κατεβαίνει στον Άδη για να συναντήσει την ψυχή του Τειρεσία και να μάθει τι να κάνει για να γλιτώσει από τα βάσανα και το άγριο κυνηγητό του Θεού της θάλασσας, ο Τειρεσίας τού αποκρίνεται ότι σαν έρθει κάποτε στην Ιθάκη και τελειώσει με το φόνο των μνηστήρων, να μη νομίσει ότι όλα τέλειωσαν τότε. Οφείλει να πετύχει την εξιλέωση από τον Ποσειδώνα με τον εξής τρόπο: Θα πάρει στον ώμο του ένα κουπί, το σύμβολο της ναυτικής ζωής στο βασίλειο του εξοργισμένου θεού, και θα προχωρήσει όλο και πιο πολύ προς τα μεσόγεια. Κάποτε θα φτάσει σε μέρος που οι κάτοικοί του δε θα ξέρουν τι είναι η θάλασσα, δε θα τρώνε τροφές αλατισμένες και δε θα ξέρουν τι είναι καράβι ή τι κουπί. Θα αποδείξει ότι έφτασε σε έναν τέτοιο τόπο όταν θα συναντηθεί με κάποιο στρατοκόπο και θα του απαντήσει ότι αυτό που κρατά στον ώμο του είναι «αθηρηλοιγός», δηλαδή πλατύ ξύλινο φτυάρι με το οποίο λικνίζουν τα αλωνισμένα στάχυα. Φτάνοντας εκεί συνεχίζει ο Τειρεσίας, ο Οδυσσέας οφείλει να μπήξει όρθιο στη γη το κουπί και να θυσιάσει στον Ποσειδώνα. Παραπάνω είδαμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μεταβίβασης ενός συμβολικού Μύθου απο μιά παλαιότερη παράδοση σε μια νέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου