Στην καρδιά του χειμώνα, όταν όλα φαίνονται νεκρά, μέσα στο κρύο, τον παγετό, το χιόνι, τον παγωμένο άνεμο, ένα δέντρο, ένα ξερό δέντρο, ανθίζει!
Όταν όλοι οι οργανισμοί κρύβονται για να προφυλαχθούν, όταν όλα τα αποθέματα δύναμης φυλάσσονται ορθολογικά για να αντεπεξέλθει η ζωή στην σκληρή δοκιμασία, ένα ψηλό αδύνατο δέντρο αυθαδιάζει. Δεν βγάζει φύλλα, δεν βγάζει βλαστούς, μα ανθίζει!
Στα αδύναμα κλαδάκια του εμφανίζονται πανέμορφα άσπρα απαλά ευωδιαστά άνθη. Όχι σκληρά και ανθεκτικά μα τρυφερά και ευαίσθητα. Τι αποκοτιά!
Σε λίγες μέρες το άσχημο γυμνό δέντρο έχει μεταμορφωθεί σε μια μεγαλόπρεπη εντυπωσιακή παρουσία. Χάρμα όλων των αισθήσεων.
Τι κι αν τούτη η ομορφιά είναι έκθετη στην χειμωνιάτικη κακοκαιρία, τι κι αν τα άνθη πέφτουν στο παραμικρό τίναγμα. Αδιάφορο. Η υπέρβαση έχει γίνει, το Θαύμα είναι πραγματικότητα. Η ζωή έχει νικήσει!
Το λευκό είναι το πιο ευαίσθητο μα ταυτόχρονα και το πιο δυνατό χρώμα στην φύση.
Μέσα από τις όποιες δύσκολες καιρικές συνθήκες η «τρελή» αμυγδαλιά θα επιβιώσει και μάλιστα σε λίγο θα καρποφορήσει τον πολύτιμο καρπό της το Αμύγδαλο.
Η πρόωρη ανθοφορία της αμυγδαλιάς σηματοδοτεί την επερχόμενη Άνοιξη.
Γίνεται σύμβολο παράτολμου θάρρους, φλογερής επιθυμίας, αναγέννησης και ελπίδας, και έτσι εκλαμβάνεται από την αρχαία εποχή μέχρι τις μέρες μας.
Στα έθιμα του γάμου η νύφη «ντύνεται» αμυγδαλιά!
Η ετυμολογία του ονόματος «νύφη» πιθανότατα προέρχεται από το Λατινικό nubo (=παντρεύομαι) που αρχικώς είχε την σημασία του: καλύπτω, σκεπάζω. Η νύφη σκεπάζει το σώμα της με λευκά πέπλα που κάποτε καλύπτουν ακόμα και το πρόσωπό της. Μεταμορφώνεται έτσι σε μυγδαλιά και εκλαμβάνει την δύναμη το πάθος και την καλοτυχία της.
Ο καρπός της αμυγδαλιάς το αμύγδαλο, μελωμένο ή καλυμμένο με ζάχαρη κατάλευκο προσφέρεται στους καλεσμένους του γάμου, σύμβολο ευγονίας και καλοτυχίας. Είναι τα γνωστό σε όλους κουφέτα. Ένα πανάρχαιο έθιμο που μαρτυρείτε από τους Ρωμαϊκούς χρόνους.
Ένα παρόμοιο έθιμο είναι και η προσφορά σουμάδας ενός γλυκού ποτού από αμύγδαλο στους γάμους τους αρραβώνες τα εγκαίνια και άλλα ευτυχή γεγονότα.
Η σουμάδα ήταν γνωστή στους λαούς της Ανατολίας (Μικρά Ασίας) και σαν έθιμο γάμου επεκτάθηκε και στον Ελληνικό –κυρίως νησιωτικό- χώρο.
Τούτο το Θαύμα που συντελείται μπροστά στα μάτια μας, που μας γεμίζει Ελπίδα και Αισιοδοξία, την στιγμή ακριβώς που την χρειαζόμαστε: στην καρδιά του Χειμώνα, είναι που συνδέει στενά την Αμυγδαλιά με τον Γάμο - το Θεμέλιο της Κοινωνίας και τα Έθιμά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου